About this Book

 Sivil toplum, modernleşme sürecinde devletin normatif denetleyici gücünün

artmasına, yine devletin vatandaşlar üzerinde kimlik belirleyici ve

değer yükleyici beklentisinin artmasına paralel olarak önem kazanmış bir

kavramdır. Sivil toplum, genel olarak birey ile devlet arasında iletişim sağlayıcı,

bireylerin çıkarlarını devlet karşısında koruyan ara kademelere işaret

etmektedir. Geleneksel sosyal yapının çöküşü ve cemaatlerin çözülüşüyle

birlikte siyaset kurumu tarihte hiç olmadığı kadar güçlü bir konuma gelerek,

bireylerde güçsüzlük duygusunun yaşandığı atomlaşma sorununu ortaya

çıkarmıştır. Buna bağlı olarak, bireylerin katılımcı vatandaşlık konumuna

getirilmesi ve demokrasinin geliştirilmesi yönünde sivil toplumun işlevsel

olacağı düşüncesi ve kanaati yükselmiştir. Hem cemaat gibi geleneksel

toplumsal yapılar, hem de dernek, sendika gibi örgütlü modern birlikler

sivil toplumun değişik yüzlerini meydana getirmektedir. Ayrıca başta sokaklar

olmak üzere devlet alanının dışında yer alan cafeler, kahvehaneler,

salonlar, sinemalar sivil toplumun fiziksel mekânlarını oluşturmaktadır. Sivil

toplumun iletişim araçlarını ise gazete, dergi, televizyon, radyo, internet

başta olmak üzere, insanlar arası iletişimi ve etkileşimi sağlayan her tür araç

teşkil etmektedir. Günümüz modern toplumlarında sivil toplumun bireysel

hakların ve özgürlüklerin savunma aracı olmasına ilişkin yaygın bir kanaat

ve beklenti bulunmaktadır. Ne var ki, sivil toplum örgütlerinin yer yer devletin

gönüllü organı veya yarı resmî organı konumuna geldiği de yadsınmaz

bir gerçektir.